Hırçın Kral

Yazar: Lina Birinci (9 yaşında)

Çizer: Beren Alya Fazlıoğlu (11 yaşında)

Bir zamanlar uzaklarda kuruluydu bir diyar

Her yerde minik şelaleler,

Tatlı mı tatlı evler var.

Yönetirdi diyarı dediğim dedik bir kral.

Her yerde neşeli insanlar

Ama rahatlarını bir şey bozar.

Herkes kraldan ürker,

Uzaktan görmeye bile korkar.

Bir derviş çıkmış yola,

Varmış etrafı ayı heykelleriyle kaplı,

Heybetli saraya, gece yarısında,

Ama ne görsün kral odasının camında?

Kral taçlı bir ayı,

Bakıyor camdan dışarı!

Derviş saray bahçesinde donakalmış,

Görmüş onu kral taçlı ayı.

Derviş kaçmış bahçeden,

Daha bir hafta geçmeden,

Öğrenmiş tüm diyar,

Herkesin dilinde ayı kral!

O günden sonra,

Patladı kralın içinde,

İnsanlara karşı kin ve nefret dolu bomba,

Başladı sinsice planlar yapma

Kral çok uğraştı,

Askerlerine emretti iyi kalpli bir cadı bulmalarını,

Ama askerlerin hepsi korkudan kaçmıştı

Cadıyı kendisi bulması gerektiğini anladı.

Bir gece düştü yola

Girdi ormanın en karanlık yerlerine,

Her yerinden su damlatan mağaralara.

Ama iyi kalpli cadıyı bulamadı hiçbir yerde.

Tam o sırada bir güvercin gagaladı kralın başını,

Sonra mağaranın derinliklerine doğru uçmaya başladı

Kral güvercinin peşinden koşturdu,

Mağaranın sonu ormana açılıyordu.

Güvercin ormanda ilerledi,

Ufukta bir kulübe belirdi,

Kral aceleyle kulübeye koştu,

Kapıyı çalmadan içeri girdi.

Sonunda bulmuştu cadıyı,

Cadı bir sandalyeye oturttu kralı,

Dinledi kraldan, başına gelen olayları

Krala kıyamamıştı.

Kral ondan tüm diyardakileri ayı yapmasını istedi,

Cadı acıdı krala, kararından vazgeçmesini söyleyemedi

Zaten yoktu vazgeçecek gibi bir hâli,

Gerçekleştirdi kralın isteğini.

Bundan böyle herkes oldu ayı,

Hiç kimse ne olduğunu anlayamadı,

Her yerde kargaşa çıktı,

İnsanlar (daha doğrusu ayılar) çıldırdı.

Bazıları bunun kraldan geçen bir lanet,

Bazıları ise kralın kara büyüsü olduğunu söyledi,

Ama ortak düşünce bunu kralın yaptığıydı

Kral, sorunun kendisinde olduğunu anladı.

Kral söylenilenlere dayanamadı,

Yine gitti cadıya,

İnsanlardan saklana saklana,

Bu sefer yolu buldu tek başına.

Cadıdan istedi herkesi eski hâline getirmesini,

Kendisinin gece yarısında ayıya dönüşmek istemediğini de ekledi.

Cadı herkesi eski hâline çevirdi,

Ama krala hatasını anlaması için bir ders verecekti.

Cadı krala dedi ki “Eğer gece yarısına dek 

Senin sayende mutlu olursa 100 kişi,

Sen de olursun herkes gibi.”

Kral cadıyı onayladı ve hemen sarayına gitti.

Herkes insan olmuştu,

Bütün diyar olanları unutmuştu,

Yetişkinler işlerini yapıyor,

Çocuklar oyun oynuyordu.

Kral hemen işe koyuldu,

Çocuk, yaşlı demeden,

Armağanlar verdi,

Top peşinde koşturdu.

Kral herkesi mutlu etti,

İnsanlar da onu sevdi,

Gece yarısı ayıya dönüşmedi,

Anladı hiç kimseye kötü davranmaması gerektiğini.