Yazar: Sümeyye Eda GENÇ (11 Yaşında)
Editör: Mustafa Asım ACAR (12 Yaşında)
Çok varken namaza
Dedem, çıkmış yola
Cami, yan sokakta
Haydi, acele et!
Yoksa kılarsın kaza
Takılmış peşine
Kurt, köpek, kelebek
Gelmiş tüm cemiyet
İmam nerede? Tahmin et!
Sormuş dedem bakkala
Bakkal, sormuş manava
Manav demiş “bayıldı”
Kim imamı bayılttı?
Şükriye Teyze bağırdı
Uzattı elime tabağı
Yedim imambayıldı
Teyze anlattı masalı
Eskiden varmış bir cami
Heybetli bir kubbesi
Bir sürü talebesi
Öğretirlermiş çokça bilgi
Güneş tam tepede iken
Herkes teneffüste çıkarken
Cami verirmiş ikramlar
Poğaçalar, pastalar
Bir gün bazı insanlar
Kesmişler tüm ormanı
Bırakmamışlar tek bir ağaç
Hayvanlar kalmış aç
Aç kalan hayvanlar
Camiye koşmuşlar
Bitirmişler Camideki tüm yemeği
Elmayı, şekeri
Çocuklar yemek bulamamışlar
Dışarıya çıkmamışlar
Hayvanlardan korkmuşlar
Camide kalakalmışlar
Kasabadaki herkes
Eve kapanmış
Duraklarda ayılar
Kaldırımlarda maymunlar
Çocuklar aramışlar tüm sınıfları
Sıralarda unutulan çantaları
Beslenme kaplarını
Kilerdeki kasaları
En sonunda bulmuşlar bir patlıcan
Düşünmüşler ne yapsak bundan
Patlıcanı yarmışlar
Fırına koymuşlar
Bu yemek olmuş, şahane
Az da olsa doymuş öğretmen ve talebe
İmam tabağını sıyırmış
Bu Yemeğe bayılmış
Demiş, ben bu yemeğe bayıldım
Parmaklarımı yaladım
Sormuş çocuklara ne olsun adı
Hep bir ağızdan demişler “imambayıldı”
O günden sonra adı öyle kalmış
Şükriye Teyze imamı bayıltmamış
İmam şadırvandan çıkmış
Meğersem abdestini yeni almış
Herkes imama bakmış
Dedem rahatlamış
Allah’ım sana şükürler olsun
İmam bayılmamış...