Yazar: Ahmet Ömer ORUÇ (12 Yaşında)
Dalgalanan Marmara,
Semadaki bulutlara,
Akşam batan güneş;
Yüreğime, ufkuma…
Bir hüzün, bir kıvanç
İçimde ne sevinç, ne seda.
Karşımda dağlar,
Üstünde boz kanatlı martılar,
Kıyıdaki meşeler, kirazlar,
Sonsuz olmadığımı söylüyor bu diyarda.
Umutsuz olmadığımı söylüyor.
Marmara;
Zaman gibi akıyor,
İstanbul kokuyor sokaklar.
Çingeneler tesbih satıyor.
Batmakta olan güneş,
Mübarek İzmit’imi çevreliyor.
En sessiz kalabalık,
Önümdeki asırlık film setini canlandırıyor.
Bulutlar, bulutlar üstüme iniyor,
Rüzgâr huzurla uğulduyor.
Simitler atılıyor martılara,
Ve İzmit’im bana bakıyor.