Karınca ile Tilki
- Atlas Öz
- 1 Tem
- 1 dakikada okunur
Yazar: Atlas Öz (11 yaşında)
Çizer: Hatice Beraat Yıldız (10 yaşında)
Bir gün kel karınca,
Yolda giderken karınca kararınca,
Görmüş tilkiyi
Tam da karşısında.
Tilki demiş: “Sakın gitme oraya!
Sel oldu bir anda,
Atla çabuk sırtıma,
Çıkalım karşı kayaya.”
Çıkmışlar karşı kayaya.
“Çok teşekkür ederim,” demiş karınca,
“Elbet yardımım dokunacak bir gün sana.”
Tilki gülmüş karıncaya:
“Ne yardımın dokunur,
Küçücük boyunla bana?”
“Sen bekle,” demiş karınca,
“Bir gün yardımım dokunacak sana.”
Yine günlerden bir gün bizim kel karınca,
Çıkmış karınca kararınca.
Görmüş tilkiyi ağacın altında,
Kıvranıyormuş acıyla.
Karınca sormuş: “Ne yardımım olur sana?”
“Dişime kemik takıldı,” demiş tilki acıyla.
Karınca yontmuş bir odunu,
Keskin kıskaçlarıyla.
Vermiş kürdan şeklini büsbüyük oduna.
Tilki odunu görünce,
Uçmuş sevinçten havalara,
Çıkarmış kemiği odunla.
Minnettar olmuş
Tilki karıncaya.
“Büyüğü küçüğü olmaz yardımın,”
Demiş tilkiye karınca.
