Kuralsızım

Yazar: Rabia Betül Koçyiğit (11 yaşında)

Çizer: Betül Kızıler (10 yaşında)

Editör: Atlas Öz (11 yaşında)

Herkese merhaba ben Lenora, 22 yaşındayım, üniversite okuyorum, kendime ait küçük ve tatlı bir dairem var, dairemde küçük kedim Lily’le birlikte kalıyorum. Artık burada da şükürler olsun ki kuralların hepsini devlet kaldırdı. Çoğu ülkede bazı şeyler kaldırılıyor bu aralar. Devlet başkanları isteklerine göre bazı şeyleri hayattan bilerek çıkartıyorlar.

Çıkardıkları şeyleri neden çıkardıkları sorulunca da insanların iyiliği için bir şeyler yapmaya çalıştıklarını söylüyorlar ve bence işin gerçeği böyle değil, bizim üzerimizde deney yapıyorlar. Bu durumdan herkes çok mutlu, ben de öyleyim gibi. Okula ara da gitmiyorum, istemediğim şeyleri bazen yapmıyorum. Bence her şey çok eğlenceli gidiyor.

Öncesinde ben de çok mutluydum anlattığım gibi. Ta ki o zamana kadar. Aslında her şey en başta çok güzeldi, isteyenler okula gitmiyor, trafikte hiçbir kurala uyulmuyor ve herkes çok eğleniyordu ve ben de onlara dahildim. Şimdi gelelim o zamana ve o olaya.

Tatlı bir ilkbahar sabahıydı, günlerden perşembeydi, saatler 12.30’u gösteriyordu. Ani bir alarm sesiyle uyandım ve alarmın bir yangın alarmı olduğunu fark ettim. Panikle balkona çıkıp etrafa baktım, etraftaki binalar hafifçe alev almaya başlamıştı. Balkondan benim üst katıma baktığımda ise çatının hafif alev almaya başladığını gördüm.

Neyse ki bugün Dünya Rüzgarsızlık Günü’ydü ve rüzgârdan eser bile yoktu. Hemen çantamı aldım; telefonumu, şarj aletimi, akıllı saatimi, birkaç kıyafet, su, dün pişirdiğim 6 poğaçayı, minik bir ilk yardım ve temizlik kitini de çantama attım. Küçük yangın çantamı da elime aldım ve dışarıda yangından kaçarak mahalle sığınağına doğru koştum.

Yangın söndürülene kadar mahalle sığınağında kaldım. Orada kalmam sadece yarım saat sürmüştü muhtemelen ama bana 2 saat gibi gelmişti. Bu olaydan sonra kuralsızlığın acayip derecede tehlikeli olaylara ve kaoslara sebep olduğunu fark ettim. Her şey birkaç gün sonra kaosa döndü. Bazıları şimdiden çözüm aramaya başlamıştı bile. Ancak ben şanslı çıktım, itfaiye kuralsızlıkta bile hızlıca gelmiş ve benim daireme gelmeden yangın söndürülmüştü.

İşler iyiden iyiye kızışmaya başlamıştı, çözüm arayanlar ise bir sonuca ulaşamamıştır diye düşünüyorum. Çünkü bakanlık çalışanları da kuralsızlık ilan edildiği için işe gitmiyorlardı muhtemelen. Bence bakanın bu işe el atması gerekliydi. Bu olayı daha fazla ileri götüremezlerdi. Ama kaos gittikçe artıyordu.

Size biraz ayrıntı vereyim; mesela trafikte şu yarım saat içerisinde 2300. kaza olmuştu, 50+ yolda ilerleme yoktu, sadece 2-3 kilometre ilerleseniz kendinizi şanslı sayardınız ve bu yollardan çoğu iki üç gündür tıkalıydı.

Artık işler çok karışınca Başkan olaya el attı ve kuralların geri geldiğini herkese açıkladı. İşler normale döndü. Kurallarla yaşamak özgürlüktür!