top of page

Yaramaz Velet

Yusuf Ziya DEMİR

Yazar: Yusuf Ziya DEMİR (11 Yaşında)



İki varmış üç yokmuş

Dizlerinde güç yokmuş

Dağdan aşağı koşarken

Dilini arı sokmuş

 

Gittim bir mahalleye

Dedim ki ahaliye

Nedir durumlar burada

Hepsi de suspus olmuş

 

Meğer hepsinin dilini

Kötü adam kaçırmış

Perişan haldeydiler

Çünkü karınları açmış

 

Dedim benden size fayda yok

Canım çok sıkılmıştı çok

Bindim kuşun kanadına

Masal dinlemeye koyuldum yola


****


Günlerini gezerek geçirirmiş bir velet köyünde

Evdeki tüm akrabalar hep bir merak içinde

Kafasına esince çıkarmış evden

Geri dönermiş karanlık çökmeden

 

Bir sabah kalktığında demiş ki kaçacağım

Özgür olup dünyaya açılacağım

Alacağım ahırdan eşeği

Bu köyden tek başıma kaçacağım

 

Sessiz sedasız evden çıkmış.

Atlamış eşeğe yola koyulmuş.

Şarkı türkü söylüyormuş ama,

Olacaklardan haberi yokmuş.

 

Az gitmiş çok gitmemiş

Uzun yollar atlatmamış

Sonra karnı guruldamış

Anlamış ki çok açmış!

 

Yemek almamış yanına

Şimdi ağlayıp zırlasa ne yararına

Gittiği yeri dönemezmiş

O yolda açlıktan ölürmüş

 

Annesi bakmış ağaçların altına

Öğretmeni ise bahçenin kenarına

Abisi evde kalmış camlarda

Kimse bulamıyormuş onu etrafta.

 

1 saat aramışlar yok, 2 saat aramışlar yok

Herkesin  başından duman çıkıyormuş çok

Babasının babası yaşlı tonton bir dede

Demiş ki ''Az beni dinleyin hele''

 

Başlamış anlatmaya ''Ben onu sabah namazında gördüm,

Ne zaman ki selam verdim sola döndüm

Baktım evden çıkıyor seslendim nereye?

Cevap da vermedi, beni hiç duymadı bile''

 

Bütün aile merak içinde dinliyordu

Olanları öğreneceklerini sanıyordu

Fakat dede neredeyse 200 yaşında

Herkes başındayken o uyukluyordu.

 

Haydaa yine herkes aramaya koştu

Bulamayınca dedeye sordu

Dede onlara tam işin aslını anlatacakken

Gözleri kapandı dili sustu.

 

Dediler bu iş böyle olmayacak

Bu gidişle dede bize bir şey anlatamayacak

En iyisi onu uyutmayalım

İşin aslını öğrenip çocuğu bulalım

 

Hepsi bir yerinden yakaladılar

Onu sallayıp uyandırdılar

Dedeye bir kavanoz kahve içirdiler

Onu uyandırmayı becerdiler.

 

Dedi ki onlara ''Yanına yemek almadı

Bence açlıktan karnı guruldadı.

Şimdi mutlaka çok acıkmıştır

Tahminim komşunun tarlasındadır.''

 

Meğer çocuk çok fazla acıkınca

Hem yemiş hem uyumuş evin tarlasında.

Ailesini görünce anladı azar yiyeceğini başladı kaçmaya

Döndü dolandı sonunda yakalandı

Bir de kaçmasıyla cezası 2 katına çıktı

©2022, Dergi Mudita, her hakkı saklıdır.

bottom of page