Aktem ve Kerem

Yazar: Erva Öztürk (11 Yaşında)

Editör: Bihruze Yayla (12 Yaşında)

Çizer: Nahide Rana Can (12 Yaşında)

Kerem bir bilim insanıydı. Çok çalışkan ve akıllıydı. Bir sonbahar mevsiminde ormana deney yapmaya gitti. Deney yaptığı ağacın üzerinde uyuyan bir koala gördü. Kerem uykucuları hiç sevmezdi.

-Neyse ben sessizce uzaklaşayım.

Derken üstüne bastığı kurumuş yaprakların sesi koalayı uyandırdı. Koala sorular sormaya başladı. Kerem koalaların tembel olduğunu sanıyordu.

-Merhaba, adın ne?

-Kerem. Senin adın ne?

-Aktem.

-Nerden geldin?

-Şehirden.

-Niçin geldin?

-Deney yapmak için.

-Bu yaprağın adı ne?

-Nilüfer çiçeği yaprağı.

…

-Aktem, ben koalaları tembel sanırdım.

-Senin bu kadar meraklı olmana şaşırdım.

Aktem gülümsedi,

-Ne deneyi demiştin, yapraklarla mı yapacaktın?

Kerem güldü ve çiselemeye başlayan yağmurun altında ormanın içine doğru yürüdüler. Aktem ve Kerem birbirini tamamlayan yapboz gibi çok keyifli iki arkadaş olmuşlardı. Aktem soruyor, Kerem yanıtlıyor, Kerem buluyor, Aktem yine soruyordu. Yine böyle bir günde, Kerem mis kokulu çiçeklerden parfüm yapmaya çalışıyordu fakat Aktem hiç susmuyordu. Kerem yaklaşık 1000 soru cevaplamıştı. Ya 10 tane daha Kerem olmalıydı ya da bu koala artık susmalıydı. Aa, bir dakika; ya da bir cevap makinesi icat edebilirdi. Hem arkadaşı buna çok sevinirdi. O gece güzelce dinlendi. Ertesi gün çok işi vardı.

Gün çoktan doğmuştu. Aktem her yerde Kerem’i arıyordu. Bakmadığı yer kalmadı. Oysa soracak çok sorusu vardı.

Kerem akşama kadar uğraştı. İcadını bitirememişti. Gece de devam etti. İşte şimdi hazırdı, adını da koydu: CEVAPMATİK. Sabah oldu ama Kerem uyanamadı çünkü çok geç yatmıştı. Sonunda öğlene doğru uyandı ve koşarak Aktem’e hediyesini vermeye gitti.

Aktem önce ne olduğunu anlamadı sonra sordu.

-Acaba bu nedir?

-O bir Cevapmatik, sorduğun bütün sorulara yanıt veren bir makine.

Aktem Kerem’e teşekkür etti, çok mutlu olmuştu ve Cevapmatik’i kurcalamaya başladı. Artık Kerem deneylerini rahatça yapabilirdi. Günler böyle geçti, sonbahar bitti kış geldi. Aktem Cevapmatik’ten bir sürü şey öğrendi. Kerem de deneylerinde epeyce ilerlemişti. Fakat doğruya doğru ikisi de çok sıkılmışlardı. Birbirlerini de çok özlemişlerdi. Aktem Kerem’in tane tane anlatışını özlemişti. Kerem de Aktem’in sorularına ihtiyaç duyuyordu çünkü o sorulardan ilham alıyordu. Cevapmatik iyi mi olmuştu, kötü mü olmuştu şimdi?

Kerem bu sıkıntıya bir çözüm buldu: Cevapmatik kullanma kotası ve deney yapma kotası. Artık birbirlerine de vakit ayırabileceklerdi. İkiside bu fikri beğendi.