Güven ve Cesur (Orta Dünya)

Yazar: Lina Birinci (10 yaşında)

Editör: Nahide Rana Can (12 yaşında)

Çizer: Hanne Zeynep Dönmez (9 yaşında)

-Selam! Ben Cesur. Tabii ki de adım gibiyim ve bu hikâyenin ana karakteri- ana karakterlerinden biriyim. Evet, çok havalı biliyorum. Ah, bir saniye. Yazaaaar! İnsan mıyım, yoksa aslan mıyım karar verdin mi?

-Evet, aslansın. Kıyamadım sana.

-Harika! Ben bir aslanım. Bize ormanın kralı derler ama ormanda değil savanada yaşıyorum. Yani kral olmak güzel falan ama insanlar daha nerede yaşadığımızı bilmeden nasıl bizi kral yapıyorlar ki. Ayrıca milyonlarca kral olması da ayrı bir saçmalık. Gerçi o güzel, altın sarısı yeleme bir kral tacı çok yakışırdı...

-Selam! Ben Güven. Adım gibi güvenilirim ve bu hikâyenin ana karakteri, daha doğrusu ana karakterlerinden biriyim. Evet, çok sıkıcı olduğunun farkındayım. Acaba yazar insan mı yoksa-

-Kurtsun, bir aslan ve insan olarak pekiyi anlaşamayacağınızı düşündüm.

-Ne güzel! Bir kurdum. Hani şu masallarda anlatılan korkunç kurt adamları biliyorsanız bize hakaret olarak görebilirsiniz. Hatta görmelisiniz. Kurt adamlarda iki yanlış var. İlki, her kurt adam kötü olamaz çünkü her kurt kötü değildir. İkincisi, her kurt adam gri olmak zorunda değil. Mesela benim gibi kar beyazı tüylü ve buz mavisi gözlü olabilir.

- Ben yazar. Bu ikisi bayağı zıt arkadaşlar ve tanışmaları garip bir şekilde olmuş. İkisi de aynı masaldan gelmişler. Hani küçüklere uykudan önce-

-Duuuuur! Orayı ben anlatacağım. Bir aslan olarak bir masalı en iyi ben bilebilirim. Hani küçük çocuklara uykudan önce anlatılan, kötülerin çok zalimce şeyler yaptığı, çocukların, sonuna gelmeden uyuya kaldığı, sonra rüyalarında en güzel dondurmayı tadarlarken kötülerin alt edildiğini duyamadıkları için birden bütün herkesin onlara dönüştüğünü görüp ter içinde uyanmalarına sebep olan o masallardan.

-Evet, teşekkürler Cesur. İşte böyle masalların birinde, o masalın yazarı onları kötü-

-Duur! İlk önce okuyucular insan oldukları için böyle kötü masalları seviyor olabilirler ve bizi de şikâyet edebilirler.

-Merak etme Güven. Çünkü insanlar kötü masalları seviyorlarsa bu hikâyeyi okumak yerine o kötü masalları çocuklarına okurlar.

-Ama insanlardan her şey beklenir. Senden bile beni tam şimdi kötü karaktere çevirmeni beklerim.

Tabii bunu daha iyi bilirsin sen, değil mi okuyucu?

- Of! İnsanlar hiçbir şeyi doğru düzgün anlamazlar. Kanıt olarak biz hiç insansı değiliz ve tam bir akıl küpüyüz.

-Çocuklar, hikâyeyi sizin istediğiniz gibi baştan anlatalım.

-Tamam.

-İşte bu kadar zıtlar. Demiştim.

Bazı masallar vardır. Küçük çocuklara uykudan önce anlatılan, kötülerin çok zalimce şeyler yaptığı, çocukların sonuna gelmeden uykuya daldıkları, sonra rüyalarında en güzel dondurmayı tadarlarken kötülerin alt edildiğini duyamadıkları için herkesin onlara dönüştüğünü görüp ter içinde uyanmalarına sebep olan masallar.

-Harika anlattın, aferin yazar.

İşte o masalların en kötüleri seçilir. Kötü yazarlar bu listede birinci olmak isterler. Üçüncü en kötü masal hangisi biliyor musunuz? Tabii ki bilemezsiniz çünkü bunları sadece bazı kişiler bilebilir: Masalın akışını bozan karakterler. Bu karakterler gruplara ayrılır. Masaldan diğer masalların akışını bozmak için kaçan karakterler yakalanırlarsa yazar ile çok büyük cezalar alırlar. Bu yazarların amacı en kötüler listesinde birinci sıraya geçmektir. Diğer grup ise-

-Hey duuuuur! Bu grubu en iyi o grupta olanlar anlatabilir. Bu gruplar, masalda yazarın ve karakterlerin kötülüklerinden bıkan ve kurtulmak için kaçanlardır. Bu gruptakiler ceza almaz. Bu iki grubu herkesten ayıran bir şey var. Her masalda ve hikâyede bir çıkış kapısı vardır. Bu kapı yukarıdadır. Eğer masalda veya hikâyede bir işiniz yoksa bu kapıdan yazarın içinden hikâyeyi söylemesini duyabilirsiniz, yukarı doğru, yani kapıya doğru yükselmeye başlarsınız ve istemsizce yükseldiğiniz için hikâyeden çıkınca bir hiç olursunuz çünkü karakteriniz silinmiştir. Bu kapıdan kötü olarak çıkanlara siyah, iyi olarak yani bizim gibi çıkanlara beyaz, hiç olanlara da şeffaf rozet takılır. Hiç olanlar hariç rozette adınızın ilk harfi yazılır. Ben hep kurt ve Güven olarak kalıyorum mesela. Ve üçüncü masal bizim masalımız, yani Örümcek Zehri Masalı.

-Çok güzeldi, teşekkürler Güven. Evet, bu masalda iki karakter var: Lupus ve Leo.

Lupus Latince’de güven, Leo cesur demek. Bu iki karakter katiller ama rollerinden memnun değiller. Masalda, önlerine gelen hayvanları boğuyor, insanlara da saldırıyorlar. Yazara yalvarıyorlar ama yazar onları iyi karakter yapmak yerine karakterlerini daha da kötü hale getiriyor. Bu ikili de anlaşamasalar da gece alacakaranlıkken yukarıya doğru çıkmaya karar veriyorlar. Yükselmeye başladıklarında yazar onları fark ediyor ve masaldaki bütün karakterleri peşlerinden yolluyor ama çok geç. Artık Orta Dünya’dalar, yani kitaplara geçişlerin olduğu yerdeler. Burayı patilerinin içi kadar iyi biliyorlar çünkü daha önce buraya geldiler ve hep ikisi beraber geldikleri için hangi kitabı seveceklerini biliyorlar. Aslında buraya ilk gelişlerinde tanışmışlar. Güven o zamanlar İngiliz bir yazar tarafından yaratılmış. Kitaptan memnun değilmiş çünkü bir köleymiş ve bilmelisiniz ki Güven özgür olmadan yaşayamaz. Bu yüzden kitaptan kaçmış. Cesur ise Alman bir yazar tarafından yaratılmış ve ormanın kralıymış. Fakat Cesur ormanda yaşayamaz çünkü normalde aslanlar savanada yaşar ve Cesur keyfine düşkündür. Bu iki karakterin kitap kapısı Orta Dünya’da çok yakındır. İkisi kapıdan çıkıp çarpışıyor ve orada sonsuz bir arkadaşlığın temelleri atılıyor.

Şimdi kendi hikâyemize geçelim çünkü ikilinin maceraları anla anlat bitmez. Orta Dünya o kadar sessiz ki ikisinin de kalp atışları koca bir davulun sağır edici kükremesi gibi geliyor. İkili ilerledikçe davulun kükremesi azalıyor ve kulaklarına bir yazarın çok güzel bir hikâyeyi okuma sesi çalınıyor. Bu ses onlara en yumuşak yatakta uyumaya hazırlanırken söylenen bir ninni gibi geliyor ve sesin geldiği kitaba atlıyorlar. Artık yanımdalar ve her kitabımda yer alıyorlar…